lugatta bulamayınca dumura uğradığım mekan.. atatürk bulvarında, şehitler abidesinin yanı başındaki çay bahçesi, kıraathane karışımı yer.. 70 ve 80 lerdeki müşterilerinin tahsil ortalaması epey yüksekti *.. şimdi nasıl bilmem..

öğretmenevinin yanındaki büyük bahçalı kıraathanedir.
az kaat oynamadık, orda hala portalini sarıyı, garayı bulabilirsiniz.
bi gün ordaki şişe meşrubatlarının kapaanı topleyp gazuz gapaa turnuvası yapmayı dşünüym.

koca antepin içinde koşuşturmadan, sesten, yorgunluktan, kısacası günümüz dünyasının büyük şehir olaylarından sıkıldıysanız, tüm bu karmaşanın içerisinde ancak ondan ayrı olmayı başarabilmiş bir yer olan yeşilsudur gideceğiniz yer bence. sakin, sessiz bir mekandır*, yeşillik, su bile var e adı üstünde. tavla oynayacak, okey atacak ama temiz de olacak bir mekan istiyorsanız, meyvasularının hala cam şişelerde servis edildiği bu mekana gitmelisiniz.

üniversiteden arkadaşlarla gidip oturduğumuz hoş bir yerdi. bende anısı çoktur, çünki onunla hep orda buluşurduk.yeşilsu ismini görünce içim birden bir tuhaf oldu..

(bkz: yesilsuda caya yapilan yüzde elli oraninda zam)

(bkz: adres tariflerinde vazgeçilmez yerler)

1960'lı yıllarda emirgan çay bahçesi ile birlikte akşamları serinlemek için ailece gidilebilen yerlerden biriydi. fıskiyeden fışkıran su yeşil, sarı, mavi, pembe renklerle renklendirilirdi. muhtemelen gündüz etraftaki ağaçların yeşilliğinin suya yansımasından dolayı bu ad verilmiştir. abidenin yanından aşağı inen dik yokuşun sonundan sola dönünce antebe elektrik sağlayan ve sürekli bir homurtu ile çalışan dinamo vardı, yeşilsuyun hemen karşısında tatlıcı ve dondurmacılar bulunurdu.

yogaam yok,yanında ayelle,rafıkla veya aileyle gedilecek bir yer olmaktan çıkık artı...

ilk delikanlılık çağımda müstesna yere sahip; arhadaşlarnan gezip dondurma yideemiz, meysu, çay içdeemiz cahallık maabbetleri eddimiiz, hatta siyah beyaz hatıra poturafı bilem çekdirdeemiz, adı bile maziyle başbaşa bırakmıya yeten mekan; yeşilsu...

yıkılacağını az önce öğrendiğim nostaljik anılarla dolu çaybahcesi

yeşilsu denince ilk akla gelen ugurlu çeyizdir.*

yeşilsu deyince aklıma hep nargileci eşşek hasan efendi gelir.
1980'lere kadar yeşilsu çay behçesinde bir (bkz: nargileci eşşek hasan efendi) vardı.
gençliğinde havlacılık, yüncülük, dondurmacılık, kahvecilik, garsonluk etmiş birazda menteci eyi bir adamdı.
bu eşşek hasan efendinin bir aralar emirgan aile çay bahçesinde nargileci olarak çalışmışlığı da olmuştu.
eyi nargile basardı.
gendi de keyfçi bi adamdı.
deli tütünün olduğu yıllarda biz hevesli delikanlılar ve ögrenciler nargile içmeye heveslenince giderdik yeşilsu aile çay bahçesine.
öğrenciler derslerini çalışır, aileler dondurmalarını yer, altta ve üstte oyuncular, demir belbetli yerlere yakın olarakda nargileciler otururlardı.
nargileci eşşek hasan efendi nargilemizi basar, örğenci harçlıklarımızdtan biriktirdiğimiz üç beş güççük guruşu da sırf gönüllemek için bahşiş olarak bırahırdık gendine.
merhum nargileci eşşek hasan efendi'nin nargilelerine, yeşilsunun çay ve dondurmalarına doyum olmazdı.
şu gün olmuş herkes nargile havaslısı, herkes enik cücük tömbeki içiyor, ama merhum hasen efendininki kimin olanını ben daha göremedim.

artık yeşilsu'da galmadı.
bir nostaljik yer yohodldu ama yahında yengisi gelici.
hem de yeen dehşetli, şelalesi olan, şırıl şırıl suları ahan bi yeşilsuyumuz olucu.
zamlı mamlı, artık yeşilsuda yok.
50 sene evvel yeşilsu'da çay semavernen altında kömür lıhır lıhır gaynayan çaynan satılırdı ama en men menşur olan ürün yeşilsu dondurmasıydı.
yeen gözel dondurma yaparlardı, duznan buzu garıştırır, elle çevire çevire dondurma yapallardı ben biliym.
o lezzedi daddığım için de şimdi gendimi şanslı bir guşaktanım sayıym.
şimdi çay zammı galmayan, gendi olmayan yeşilsu'nun yerinde yeller esiy.
amma belediye reyisi aynı yeri daha dehşetli bi şekilde yapmak için söz verdi ve inşaatıda süriy.
işallah gısa zamanda hem çocukluğumuzun anıları silinmeyen, hem de daha huzur bulabileceğimiz bir yeşilsu çay bahçesi olucu.
şu sıcak tomus günlerinde keşkilem olsalarda çaya elli değil 51 zam yapsalardı diyeceğimiz günlerin geleceğini görüyorum şimdiden.
pilan procesine bahdım, yeen dehşet kimin bi yeşilsu gelici yahında...
allah sah eyliye.
bekliyk...

(bkz: yesilsuda caya yapilan yuzde elli oraninda zam)

şu sıralar etrafını çevirikler. yeşil su , çınarlı parhı çevresi birleşik yıhıylar. hadi hayırlısı deyek artı.

havuzundan ahan sular renklı renkli olucu
* * *

çocukluğumdan yeşilsu deyince özlemle hatırladığım dondurmasıdır, aroması ve kokusuyla ile benim için farklı olan dondurması damak tadı olarak bende yer edinmiştir. o zamanlar tam karşısında cicim pastanesi vardı dondurma satışında rekabet halindeydiler :) üç kuruşa bol bol dondurma yerdik...yeşilsu zamanında akşamları ailecek gidilip güzel vakit geçirilen bir mekandı.

çocukluğumuzda renkli renkli florosan lambaların yandığı, havuzlu, asortik kapta çok güzel dondurma yedemiz, hafdada bir mailece gettimiz, çay bahçesi.

sehri duzeldicik diye irzina gecikler masimin...yesilsu,mesilsu galmayik ellaam..
yangiliysam duzeldin*

neymiş saklı bilmemniymiş. yeri baba işiniz rasgele. biz yeşilsuyu istik.

hanı gırgayak hanı nil gaahvesi hanı emirgan... maarriif ... nerdeler ... yeşilsu nerde...halg bakçasına ne oluk... dumurda urgadık. bunnar hafızamıznan oyneyler.