üniversiteyi istanbulda okuyan antepli arkadaşa uğranır, biraz salça, biraz antep peyniri filan götürülür
ben: ... bunda da kaçak çay var içersin bol bol ...
antepli: aboo, işte bu hakketen makbule geçti içilmez mi
kaçak-içme laflarını uzaktan duyup tedirgin olan dışarılı ev arkadaşı: yaa ben kaçak filan istemem evde*
biz: içmeee yelloz

acı bişey annatim da gülüng...
küçükken kaçak çayın adını yeni öğrendiğim zamanlar, adından mütevellit bu çayı kullanmanın illegal olduğunu zannederdim. annemle babamın evimize kaçak çayı nasıl soktuğunu düşünür, hadi kendilerini geçtim de bunu bize, evlatlarına nasıl yaparlar da böyle bir suça ortak olurlar diye üzülürdüm. okulda da çay mevzusu açılınca kaçak çay içiyoruz dememek için tutardım kendimi, öğrenirler de bu işe polis karışır diye...

+ n'oldu, neyin var kaç gündür?

- aslı sana bi şey söyliycem ama aramızda kalsın tamam mı?

+ tabiy ki kimseye söylemem. neeeey?

- biz evde kaçak çay içiyoruz. ama bak birine söylersen küserim...

+nası yani?!!??!

*

tekel'in tekel olduğu zamanlar çay devlet tekelinede bir maddeydi. çay ithalatı yasaktı ve yurtdışından gelen çay doğal olarak "gaçak çay" oluydu. aslında büyük oranda seylan üretimi olan bu çaylar, ithalat rejimi daha yumuşak olan diğer arap ülkelerinden antebe kaçak yollarla gelirdi. bu sebepten adı "gaçak çay" olmuştur ve öyle kalmıştır. seksenli yılların ortalarında başlayan ithalatçılık furyasından çay da nasibini almış, büyük oranda yasal yollardan ithalatı yapılmasına rağmen adı "gaçak çay"galmışdır. ne demiş antepli adıng çıhacaana canıng çıhsıng. tüm ithalat serbestisine rağmen, antep'te bulabilgiğimiz kalite ve lezzette kaçak çayı (=seylan çayını) başka yerde ne gördüm, ne tattım ne de içtim.