gücükken mahallemizde oturan bidene süleyman amca vardı..
lahabı da "balcancı süleymandı".. bi şey agnatırken ey kelimesini o kadar çok kullanırdıki..
hep ey de *, ey ey, ey mi derdi..misalen :

balcancı süleyman : yorum ben akşama et alıcım , ey de..sende uşagları topla bize gelin elin artı bi çiküfte yorup yiyek,ey mi
babam : yorum ey ey de * hepsi senden olmasın..bende gadeyif alırım ey de , bi tepside gadeyif yaparık, ey mi ?
süleyman amca : ey buba ey..

ben gendi şahsım adına yav ey ey biçiminde gullaniymmm..
diyaloglar da genelde şöyle oluy:

anam: acı navar içme şu zıggımı? yazıg ciğerlerine yazıg..
ben : yav ey ey..


bubam : eve geç galma haa. yeen geç geliyn, soona sabah gakmeyn..
ben : yav ey ey..