ia. tamam tamam, peki, senin dediğin gibi olsun, yeter.

hatta bu ikileme genelde araya isim alır..
ey oolum ey, ey ana ey, ey mamet ey, ey lan ey, ey sahat ey....vb.

% la garışmang benim cevizlerime, zordan zor ayıkladım ben onndarı..
# ey ey naaden gıymatlımış yoorum cevizlering, iki habbe yidirmeyng..

% yav ana di yaaaaaaav...
# ey oolum ey acı 2 dægga sabrıız gelmey mi?

... gibi.

(#40624)

(#45423)

ben gendi şahsım adına yav ey ey biçiminde gullaniymmm..
diyaloglar da genelde şöyle oluy:

anam: acı navar içme şu zıggımı? yazıg ciğerlerine yazıg..
ben : yav ey ey..


bubam : eve geç galma haa. yeen geç geliyn, soona sabah gakmeyn..
ben : yav ey ey..

(bkz: eydeney)

gücükken mahallemizde oturan bidene süleyman amca vardı..
lahabı da "balcancı süleymandı".. bi şey agnatırken ey kelimesini o kadar çok kullanırdıki..
hep ey de *, ey ey, ey mi derdi..misalen :

balcancı süleyman : yorum ben akşama et alıcım , ey de..sende uşagları topla bize gelin elin artı bi çiküfte yorup yiyek,ey mi
babam : yorum ey ey de * hepsi senden olmasın..bende gadeyif alırım ey de , bi tepside gadeyif yaparık, ey mi ?
süleyman amca : ey buba ey..

(bkz: eymim dersing)