ne önemi var usdanın nereli olduu, lakin gaziantepe bu kader sahip çıkmasıda ayrı onur verici bir duygu. çoğu ezgileri yosulluğu, çaresizliği anlatır, her anlatığında'da içimizi cazırdatır. bir örnek'de benden, çocukluğumuzda yaşadığımız sıkıntıyı dökmüş sazının tellerine: ayran içmek gıymatlı bir olaydı. herzaman içilmezdi. büyük usta mahzuni bakın nedemiş bunla ilgili:
-bugün bizde bayram var
-var var efendim
-çünkü evde ayran var
-var var efendim
..........

(bkz: kör ölür,payam gözlü olur.)
demem o ki bu gibi insanlar,özel günlerde türk üleri söylenen,gittikten sonra değeri anlaşılan,sanki bizim insanımız değil...
aşık mahzunî şerif ,bu toprağın adamı:berçenekli olduğu kadar antepli bir ozan.bağlamasındaki telleri yüreğinden almış,kendini bilen,halkı bilen,hakk'ı bilen*bir umman,uçsuz bucaksız bir derya...