milyon dæfa ayten

ayten’i dæhığım gafaya
ooof canıma deysiñ aytenli ırahılar içiym
hoşuma gelmezse alleben’iñ rengi
acı ayten çalıym, yeen gözel oluy.
ayten’nen alahælı
şarhılar söyleym, bişeyler yazıp çiziym
sæate bægmey galmey ki, ya ayten’e geliy,
ya ayten’i acıycık geçiy
la yoorum ben noldoonu biliymim ki?
hæara gafey çevirsem onu görüym
gözümü yumdoom kimi onu hayalleym
yangışsam söyleyn, ayten mevsimindeyk,
böön de aytenertesi dee mi?
onun gohusu sarıg gaziler caddesiñi, maarifi
onun gözleriniñ poturafıdır dolmuşların arhasındaki
antep salçası kimi al al yanar yanægları
yanımda ötee arvadları överseez darılırım ha
ayten’i överseez dæa ne… oturabilirsiiz
sebil yaptırıym ayten’iñ heyrine
bi bardak da siz alıñ lüffen, cor edek ayten üsdüne
bi görseez nası galemi kibar, nası datlı…
acı ‘maşallah’ deyn, nazarıız değmesiñ,
amma gusura bægmaan, ayten’i siznen bölüşemem
bi don bi fanila galanaca alıñ neyim varsa
hæfdalığı da yeni aldım, aha elli kæad var cebimde
onu da alabilirsiiz isderseez
ben ayten’i getiririm æglıma, heç üşümem
üç dæfa adını söylesem üç lahmacın yimiş kimi olurum.
allah gördöömüz günden geri goymasıñ amma
yogluğa da ‘pekey’ derim, ölmiye de
yeter ki ayten yanımda ossun acı navar.
yerde serili antep kilimi
ayten de bæklava dilimi
onu gabula çağırmayanıñ borcamı galmasıñ
onu çekemeyeniñ gaynanası yüz yaşasıñ
onu sevmeyeniñ çamaşır makinası bozussuñ işallaaah!
paşa mangalınıñ külüüü
ayten de antebiñ gülüü
li li li li li li li li liiii!



ümit yaşar oğuzcan - 'milyon kere ayten'

be hey dışarılı
ne dolanıyn sen antepde
sen kimsinkine baa yuvalama çorba mı dey soruyn
haggat gısganmeysan antebi
ne dey antebe gara çalıyn

küfde yiysem, beyran içiysem saane
aazıyn dadını bilsen burnuyn bohunu yirdin satı
ikimiz de gelsek gıldan körpüye
ben tuvalanı tuvalanı da geçerim

nezzet olmadan mümkün mü bu æader yime
yat kak antebe dua et
senin kimi dışarılıların yüzünden
safi ot yiyciydi bu millet

payam ağacı

sen ağacların dangalaaı
ben adamlarıng
seni gandırır havalar
beni sevdalar
hele bir ılıg ılıg hava esmesin bi deafa
tarpadanak gelici garagış
açarsıng çiçekleringi
bense heyirdir işallah derim gördöüm dişe
bi güler yüz bi dadlı hanegk
açarım yüreemi hemen
meyviye ulaşmadan çarpar seni garayel
beni garasevda
hemide yutturuldoomuzu bile bile
gaçıncı daefa baalanmışık bi heyirsize
gaç bahgalım desingler bize şaşgın
mürvetini görmesekde heç bi aşgın
açagk gene de çiçeglerimizi
senin arghandeym arghadaşım
havangı dutunca aç çiçekleringi
nasıl açıysam yüreemi
bahgarsın biseel gış olmaz
bahgarsın aşgıng hayel olmaz
nasıl teslim edmişsem gendimi son aşgıma
goyuver sende gendingi bu gözel havıya

aziz nesin-badem ağacı

binaan gelir binaan gider

yüzünge bahınçı içim dutuşur,
içime bir gızıl gor gelir gider.
geçtiin sohaklar şavkıngnan ışır,
bastıın torpaa nur gelir gider.

halal-ı hoş olsun gurur na nazda,
nolur yılışsan birez de?
gülmezssen gökyüzü aysız galmazda
yüzüng gibi mehtap zor gelir gider.

tarifin olmey ne gadan yazsam.
ellerim tutmey resmingi çizsem.
o güzel sıfatını görmeyen iressam
bilmez ki düngyaya kör gelir gider.

yeryüzü heç afet görmedi sanma,
ey benim aglımı alan muamma,
her türlü felaket mümkündür emme,
sen gimi gıyamat bir gelir gider.

bir gelir bir gider- cemal safi

fısdık aaacı

başım küme küme duman, sağım solum mangal,
ben bi fısdık aaacıyım burç ormanında,
bıdak bıdak, serham serham koca bi fısdık.
ne sen bunun fargındasın, ne polis fargında.
ben bi fısdık aaacıyım burc ormangında,
yarpaklarım mangalda kömür kimin gıvıl gıvıl.
yarpaklarım ipek mendil gibi tiril tiril.
gopar da, gözününg, gülüm, yaşıngı sil
gopar da kebabıngın ateşini gay.
yarpaklarım ellerimdir tam yüz bing elim var,
yüz bing elle dokunurum sana, mangalına.
yarpaklarım gözlerimdir. sen kebap yelleyinci duman gaçar yaşarır.
yüz bin gözle seyrederim seni, anangili sahrenizi.
yüz bin yürek kimin çarpar, çarpar yarpaklarım.
havaslanırım aşşaam olunçu siznen eve gidicim sanırım
ben bi fısdık aaacıyım burc gavşaanda,
ne sen bunun fargındasın, ne de boban fargında

ps: benimki çeviriden çok birez uyarlama kimin oldu emme beenirseez daa devamı gelir.

gonuşma

aman gendini asmış yüz kiloluk bir zenci
üsdelik gece inmiş ses gelmiy kümesten
ben olsam utanırım bu ne şeel örgenci
hemin dersini bilmiy heminde şişman herkeşten.

çog eyi nişan alırdı gendini asan zenci
bira içmez ağlardı bubasu deermenci
sizden eyi olmasıng boşanmada birinci
çok canım sıkıliy, guş vurak istiysen.

ülkü tamer - konuşma

zeman gelir patır kütür yıghılır buludlar
gövyüzünde anglaşılmaz bi haybat
o esgi heycan maafolur ölür

zeman gelir tükenir muabbed
çalgılar höser,havas galmaz
şadıraban ölür

şarabıng öökesinden gork
çünküm yeeen gırmızıdır
gan dutar,dutan ölür

soghaglar maasara edilmiş
garagollar daranmış
yaamırda bi anarşid ölür

zeman gelir ömrüyün hırghızıdır
ölenlerin aleyi pişman olarag ölür
durmadan yanış angnaşılmışdır
hayalları yasagedilmiş

bazi vaghıt şimşak yalar
masmavi gorghunçloounan siyasad meydanını
diregler çatır çatır eder yalangızlıkdan
sehbaada ölür pir sultan

song haves gırılmışdır
gaf daaının ardındaghı
selam saebeh yog
heç bi kimse bilmez haeradalar
şoo menşur hakiyelerdeki yavıglılar

evel zeman içinde,harbıl saman ölür
gubbelerde ingilder baagi
gasdellerden aghar sinan
zeman gelir leeylaha illalah
ganuni sultan süleymen ölür

görünmez bi gabirlikdir zeman
şairler dolaşıy saf saf
dulda yerlerde şiir söyliyeregden
kim eşidse gorghudan ödü padlar

yıgma guvvatı yeen böyüg
saedli bomba kimidir zeman.. patlar
vaghıd gelir atilla ölür

atilla ilhan-an gelir

durakda üç gişi
herif avrat ve uşag

herifin elleri cöplerinde
avrat uşaan elini dutmuş

herif hüzünlü
hüzünlü türküler kimi hüzünlü

avrat gözel
gözel anılar kimi gözel

uşag
gözel anılar kimi hüzünlü
hüzünlü türküler kimi gözel

cemal süreya-fotoğraf

ben saa mecburum bilemeng

ben saa mecburum bilemezsing
adıngı mıh kimi aglımda tuteym
böyüdükçe böyüy gözlering
ben saa mecburum bilemezsing
içimi sennen gızdıriym

ağaçlar songbahara hazırlaniy
bu şeer o eski istanbıl mıdır?
garanlıgda bulutlar parçalaniy
sohak lambaları birden yaniy
galdırımlarda yaamır hohusu
ben saa mecburum sen yohsung.

....

attila ilhan - ben sana mecburum

bağlanmayıcıng

bağlanmayıcıng bi şeye eyle körü körüne.
o olmazsa yaşayamam dimicing.
dimicing işde.
yaşarsıng çünkü.
eyle beylik hanekler etmeye gerek yok ki.
çoh sevmicing farz-ı misal
o daha az severse gırılırsın,
zatan o genelliknen daha az sever seni, sening onu sevgiğingden,
çoh sevmezseng çoh acımazsıng.
çoh sahiplenmeyinçi, çoh ait de olmazsıng hemin.
çalıştııng binayı, masangı, telefonungu, gartvizitingi...
esas da elingi ayağıngı bile sahiplenmeyicing.
sening deellermiş gimi davranıcıng.
hemin heç bişeying olmazsa gaybetmegden de gorgmazsın.
onlarsızda yaşayabilirmişsing gimi davranıcıng.
çog öteberi olmayıcı misal evingde.
paldır küldür yeriyebilicing.
illede ben bişeyleri saaplenicim diysen, bardaglıkların gökyüzüynen birleştiği yerleri saaplenicing.
gökyüzünü sahiplenicing, güneşi, ayı, yıldızları... misal guzey yıldızı sening yıldızın olacag.
o benim diycing.
mutlaha sanga ayit olmasını istiyseng bişeylering... misal gögguşaa sening olacag.
illede bişeylere ayit olacagsang irenglere ayit olucung.
misal turuncuya, yada pempeye. yada cennete ayit olacagsıng.
çoh saaplenmeden, çoh ayit olmadan yaşacagsıng.
hemin her an eliying içinden sıypıp gidecegmiş gimi, heminde hep sening galacagmış gimi hayat.
ilişig yaşayacagsın.
ucundan dutarak.

can yücel - bağlanmayacaksın.

mon*a roza

mona roza gara güller, ag güller;
gülce'ning gülleri ve beyaz yatag.
ganadı gırıg guş marhamet ister;
ah, sening yüzüngden gana batacag,
mona roza gara güller, ag güller!

ulur aya garşı kirli çahallar,
bahar ürkek ürkek davşanlar dağa,
mona roza, böön bende bir hal var,
yaamır iğri iğri düşer torpaa,
ulur aya garşı kirli çahallar.

açma pencerengi perdeleri çek:
mona roza seni görmemeliyim.
bir bahışın ölmem uçun yeteceg;
angla mona roza ben öteliyim.
açma pencerengi perdeleri çeg.

zaman çabık çabık geçiy mona;
saat onikidir söndü lombalar.
uyuda turnalar gelsing dişinge.
bagma taaf taaf göğe bu gader;
zaman çabık çabık geçiy mona.

zeyting ağacınıng garanlığıdır
elingdeki alma ile başlayan...
bir yakut yüssükte aydınglanan sır,
sıcag ve minnacıg yüzüngdeki gan,
zeyting ağacınıng garanlığıdır.

ellering, ellering ve barmaglarıng.
bir nar çiçeeni eziy kimi...
elleringden belli olur bir gadın.
dengizin dibinde geziy kimi.
ellering , ellering ve barmaklarıng.

zambaglar eng ıssız yerlerde açar.
ve vardır her vahşi çiçegde gurur.
bir mumung ardıngda begleyen üzgar,
ışıgsız ruhumu sallarda durur,
zambaglar eng ıssız yerlerde açar.

aaşamları gelir hayir guşları,
gonarlar bahçamıng hayirlerine;
kimining rengi ak, kimining sarı,
ah, beni vursalar bir guş yerine!
aaşamları gelir hayir guşları.

ki beng, mona roza, bulurum seni.
hayir guşlarınıng bahışlarıngda.
hayatnan doldurur bu boş yelkeni,
o masim bahışlar... su kenarıngda
ki beng, mona roza, bulurum seni.

gırgın gırgın bagma yüzüme mona;
hengüz diinemeding benden türküler.
benim aşgım uymaz eyle her saza,
eng güzel şarhıyı bir gurşun söyler...
gırgın gırgın bagma yüzüme roza.

artıg inan baa muhacir gızı,
dingle ve gabil et itirafımı.
bir soğuk, bir garip, mavı sızı.
alav alav sardı her tarafımı,
artık inang banga muhacir gızı.

yaamırlardan soona böyürmüş başag,
meyveler sabırla olgunlaşıymış.
bir gün gözlerimin taa içinge bag;
anglarsın ölüler ne uçun yaşarmış,
yaamırdan soona böyürmüş başag.

altıng bilenzikler, o gorhulu ten,
cüvap versing bu ganlı guş tüyüne;
bir tüy ki can verir bir gülümseseng,
bir tüy ki, kapalı geceye, güne;
altıng bilenzikler o gorhulu ten!

sezai karakoç- mona roza