abdadir: abdülkadir

tırkey : türkân
şööle : şule
zennup: zeynep
nesliyan: neslihan

neçla : necla
fayıg : faik
sabrıya: sabriye
tülün : tülin
gülüzar : gülizar
mısdaa : mustafa

yaşlı bi akrabamız ayça diyemezdi 'ayşa' derdi inatla.
bir de sonu '-a' ile biten isimlerde bu harfin gereksiz yere uzatılması ve ilk hecenin daha vurgulu söylenmesi antepte oldukça yaygındır. mesela; sedaa, hülyaa, fulyaa, şeymaa, tuğbaa, ferdaa, süheylaa kimi...

mamdeli=mehmet ali.
cımaali=cuma ali.
aşatma=ayşe fatma.

antepde nerdese her ismin antebe özgü bir telaffuzu mevcutdur amma bunnardan öze antebe özgü baazi isimler de bulmah mümkündür mesele
reslen
halaf
ökkeş
memik
naime
hapba
essüm
esme
nazire
şıh mehmet
nahsen