neçla : necla
fayıg : faik
sabrıya: sabriye
tülün : tülin
gülüzar : gülizar
mısdaa : mustafa

yaşlı bi akrabamız ayça diyemezdi 'ayşa' derdi inatla.
bir de sonu '-a' ile biten isimlerde bu harfin gereksiz yere uzatılması ve ilk hecenin daha vurgulu söylenmesi antepte oldukça yaygındır. mesela; sedaa, hülyaa, fulyaa, şeymaa, tuğbaa, ferdaa, süheylaa kimi...