toplantı, gabul geleneğinden vazgeçilemediğinin göstergesidir. yazları ve iş zamanı iptal edilmeleri, şık giyinilmesi, öğleden sonra olması, temiz ayakkabıların çantada getirilmesi gibi benzerlikler olmasına rağmen belirgin farklar bulunur:

- gabul sabit bir günde yapılır, toplantı katılımcıların bir sonraki toplantıya katılım oranının en yüksek olacağı gün belirlenerek yapılır, sadece periyodlar önceden belirlenmiştir. örneğin ayda 1, 15 günde 1 gibi.

- gabullara herkes davetlidir, o gün gabul olacağını bilen herkes gelebilir. toplantıya sadece katılımcılar iştirak eder, yazılı olmayan bir liste vardır ve bu listenin dışında katılımlar hoş karşılanmaz. sonradan katılmak isteyen olursa oy çokluğuyla kabul veya red edilir.

- gabulda ikram tabaklarla tek tek sunulurken, toplantılarda tercih edilen şekil self-servis ve açık büfedir.

-gabulda ikram ev sahibinin şanına şerefine iken, toplantıda ise katılımcıların ortak kararı ile kaç çeşit tatlı ve tuzlu olacağı önceden belirlenir, buna rağmen abartana hafiften fırça atılır ve fakat afiyetle yenilir.

- gabul beleştir, bu nedenle devam zorunluluğu yoktur. toplantıda gün hökmüne göre ytl, diviz, altın gibi bir değer üzerinden meblağ belirlenir. her biri birer iktisatçı olan kadınlarımız ekonominin gedişatına göre en uygun aracı seçerler. bazen tahmin edilemeyen durumlarla da karşılaşılabilir: altın fiyatlarının çok oynadığı ve yükselişe geçtiği dönemde toplantıyı en son alan kadın kıskanılır. biraz bozulurlar ama elden bir şey gelmez, eylül'de 45 ytl olan urup, haziran'da 62 ytl olmuştur.

ağam ne bilek biz erkekler bu avratların işi haası gabul haası toplantı ne bilek eyi oldu esas bu başlık örgendik yoosam biz dışardan bildiimizden aynı kimi geliy bize. ikisindede aaşam evde yimek olmuy pendir ekmek yiyk veya ev saabı bizim evse galan pasta böreklerle geçiştiriyk...

gabullar sıkıcı, keyifsiz ve havada kalan sözlerden oluşur, toplantı ise şen şakrak, kahkahalı, ikramlı, kazançlı (altın yada dolar biriktirilen) ve bir sonrakinin hazırlığı için o günden kaygılanılan gündür.

toplantı kelimesi nedense sanki bu toplanan antep arvadları günü ve galaksiyi kurtaracakmış izlenimi veriyor=)

gabul günleri avradlar için acayip neşeli olurken, herifler ve böyük oğlanlar için tam bir ızdırap olur. evin herifinin ve böyük oğlanlarının ağşam eve erken gelmesi yasahtır.
niye?
çünkü bu gün gabul günüdür :)

(bkz: kabul)
(bkz: toplantı)

kabul gununun ardindan, daglar gibi yapilip da yenememis kalmis bir dolu yiyecegin hayaliyle eve acele acele gider evin oglu-erkegi. hemen cay konur masanin basina gecilip ikram beklenir.

kabul tüm anteplillere gönderilmiştir
toplantı bi kısım cemaate gönderilmiştir.

ikisinin arasında teknik ve fonsiyonel olarak fark yoktur,sonuçta her ikisinde de avradların amacı eğlence,yemek ve dedikodudur...aralarında sadece ekonomik olarak fark vardır,biri paralıdır diğeri parasız..

avradlar her hafta paralı güne giremezler çünkü ev ekonomisine ağır gelir,şöyleki toplanan paralar genellikle mutfak masrafından kısılıp arttırıldığı için her hafta aynı miktarda para artırmak mümkün değildir,çünkü her hafta mutfaktan para kesilirse evin herifi bunu farkeder ve nerde bu paralar diye sorar onun için bu iş herife açık vermeden yapılmalıdır ki,kendisine gelen paralardan da herifin haberi olmasın... onun için her hafta paralı gün mantıklı değildir,çünkü herifin para geleceğini duyunca ''acı avrad o parayı baa verde işimi görüym ben saa veririm öbür ay'' deme ihtimali %100 dür,bu nedenle paradan herifin haberinin olmaması en iyisidir.

ama antep avradı bu dururmu hiç, canı her dayım gezme ister,laklahı şakşahı ister,yeme içme ister napsın masimler evde otur otur yapacak bi iş yok tabi,hergün evin içinde otur otur gün mü geçer,geçmez tabi bu nedenlede parasız gün yapma fikri gelir akıllarına böylelikle hem ekonomik olarak sıkışmazlar,hemde her hafta gidecek bir yerleri olur.bu antep avradlarının işine akıl sır ermez valla keyifleri için yapmayacakları şey yok şu dünyada.

''aslında bunları toplayıp işe goyup çalıştırıcın bak bahalım canları sıhılıymı heç'' bu sözde benim gibi çalışıpta güne kabule vakti olmayan avradların kendini avutma sözü..