zannımca 5 nesilin çalıştırdığı işletmeciliğin babadan oğlula geçtiği kahvedir.

menengiç gavesi yeen gözel oranın restorasyondan sooona getmek gısmet olmadı ama ılk fırsatta gedicim

uzun yıllar aynı aile tarafından işletildikten sonra bir gün restorasyona girdi ama ne restorasyon, aylarca kapalı kaldı daha sonra baktık ki eski kahvenin yerinde yeller esiyor. para hırsıyla eski işletmeciler yerlerinden edildi ve tahmis kahvesi ruhsuz, turistik bir mekana dönüştürüldü. zamanında antep kimliğinin bir parçası olan bu mekan şimdilerde mantar gibi türeyen kafelerden farksız. eski işletmecileri de aynı adla grand hotel'in karşısındalar.