eskiden dini kitap kaset ve bilimum şeylerin üzerinde fiyatı yerine nezaketen hediyesi yazardı.

- hediyesi ne gadarmış kazım
- 50 guruşmuş aha yazıy tama

aslında allah kelamına biçilecek değer olmadığı için bu ifade kullanılırmış

yüce dinimize saygı gereği dini kitapların fiyatı ve bedeli asla olmaz.
etiketlerşinde bile (hediyesi) ibaresi yer alır.
düvençiye:
- hediyesi ne gadar diye sorulur.
usul ve adap senelerdir beyledir...

güllü defter* satmaktan olan bir arkadaş, uzun uğraşlar sonucu kişiyi* bir tane alması yönünde ikna etmiştir.
" - ver bakalım bir tane. " denir, satıcı uzatır. " - nedir peki bunun fiyatı? " diye sorulur, hatta arkası bile yoklanır, lakin fiyat ya da " hediye " adına hiç bir ibare bulunmamaktadır.
" - allah kelamına değer biçimlez abi.. " yanıtı alınır. " - ee peki ne yapacağız şimdi, ne kadar vereceğiz sana? " diye sorulur. alınan cevap " - gönlünden ne koparsa abi.. " şeklindedir..

yahu tamam, allah'ın kelamına paha biçilememesi gayet normal, saygı duyulası, hatta ve hatta öyle de olması gerekir.. ama bana bir fiyat söyle de vereyim arkadaş! bir mi? on mu? yüz mü? iki yüz mü? altı aylık çek yazsam kabul edecek misin? nedir yani olayın?

ısrar edilmesi üzerine fiyat, nam-ı diğer hediye öğrenilememiştir.. öyle muallakta bir süreliğine dolanılmıştır..

not: tarafımca alın(a)mamıştır..

ayrıca;

(bkz: antep ve din)

baazi hemşerilerimiz, lormal alışveriştede hedayesi naader bunun diyerek fiyat sorallar...

genel kullanıma uygun olanı
(bkz: cezası kaç kağıt) dır,

esnafa direk "cezamız ney usda" şeklinde de sorulması uygundur.