küçükken anamla çok arvat hamamına gettim. eskiden antep arvatları hamama sabah girer akşam çıkardı. maltıhalı köfteden dolmaya kadar herşey yapılır, sanki sahreye gedilirdi. her tarafımız kese yanığı olurdu. tas savaşları, habbab sesleri her yanda çınlardı. hele hamama girişteki o muhabbet;
-kele anam bu ney(gayme beni kasdediyor)
-uşak anam bu daha güççük
-yeri anam babasını da getirseydin
-yok kele sabi da bu
-ahıl baliğ oldun mu layn(bana soruyor)
-ne balığı dezeee
-yeri geç bahıym bi da getirme anam

ufakkene anamgil hamama götürdüydü beni. baa kese atan gaymeyi hayatım boyunca unutamam. kaç gece rüyama kabuslarıma girdi. rüyamda bana memeleriyle sarılıyordu ve kollarından uzundu neredeyse..

başlıktaki tüm yazıların erkekler tarafından yazıldığını fark edince antepte kadınlar hamamına sadece erkeklerin gittiğini düşündüren hanekler*

rahmatlık babannemle hamama gederdik.babannem hanım hatın sakin bir kadındı.yanı ben eyle bilirdim.bir gün nenem arvadın biriynen bir curun dööşüne girdi ki abbilov sahı nenem nenem deeldi bambaşka biriydi.onu heç eyle görmeyikdim. dööşün gonusu bu curuna önce sen geldin ben geldimdi.gözlerini berelte berelte, gıpgırmızı suratıyla, savurduğu bedduaları ağzım açık dinlediğimi hatırleym.garşı tarafda az deeldi.o gonuştukça nenem ambel beter coşuydu. sonunda garşı taraf kahıp getti de nenem höstü.o günü heç unutamam.
(bkz: hösmek)

- gözelin uyhudan kahışı yavanın hamamdan gelişi gözel hanagide hamam soonası için gözel bi lafdır.