1980 ihtilalinde dönemin belediye başkanı rahmatlık ahmet turan ertuğ yasaklayıncaya gader gaziantep'de taşıma işlerinde at arabası gullanılırdı ve yeen yaygındı.
kimileri antepde at arabasına naylon araba derdi.
1970'lera kadar ise faytonlar vardı.
faytonlar balıklı'dan kalkardı.
bir beygirin çektiği ve bir arabacının sürdüğü at arabaları şehrin yüksek olmayan, rampa olmıyan caddelerinde her türlü yük ve insan daşıma hızmatlarında gullanılırdı.
at arabasıynan en çok sahreye dürbeke çalarak getmek modaydı.
rahmatlık anamın gününde gonu gonşu toplanır bit at arabası kiralar, gavaklığa dürbeke çala çala sahriye gederdik.
at arabası sahipleri mahallelerin en vaz geçilmez adamlarındandı.
mesela bizim garşıyaha daryaha sohaandakı at arabacısı vahas'ın bohunu palta kesmez'di.
bi zabıta tanıdığı olduğu için kimsede gendine garışmazdı.
günde beş on işe geder eyide para gazanırdı.
at arabacılarının beygirleri ise evlerinin ahırında baalı dururdu ve o evin çevresinde kohudan, pislikten, sinekden geçilmezdi.
at arabalarından soona tripitörler, soonada gayıklı moturlar çıkdı.
otomobillerin yaygınlaşmasıynan hepsive o kültür bitti ve getti.

torpaa bol ossun ne eyi adammış bee at arabasını neylemeli kele, bütün trahya onu gullanıy lafa gelinci de genlerini batılı avrupalı ilan edikler, sohaklarında at pislii gohusundan geçilmiy o ne pis şey kele.... at gözel hayvan acı haralarda gassın sokaklarda gezmesin, gayıklı motur anteplinin derdine yetmiy mi kele

çocukken arabaya yapışarak oyunlar oynadığımız zamanda at arabası gelince sevinirdik ona yapışmak kolaydı at arabası yavaş giderdi çünkü. at arabasının arkasına yapışma serüvenimiz at arabacının kırbacı arkaya doğru savurmasıyla biterdi tabi. *

inişde tekerinin altına zencire bağlı demir bir kızak konarak el fireni vazifesi gördülürdü.yoksa beygir yokuşaşşağı arkadan yük bindirince durduramazdı.eee yokuş yokarı da zaten yitmen gerekir.o needenle sahriye gettiğimiz zaman "yitte biiiinnnnn" dey baarırdık.samancılar bu arabaların benzin istasyonuydu.