bi tek ramazan kahkesi... o kadar.
yoksa herkesin herkesi tanimasi, bir sekilde yuz yil once bi kiz alip vermeynen butun antebe hisim akraba olmus olmak, her gittigin yerde damali esek kimi belirlenmen, dedikodunun senden once eve varmasi, hayatini ha bire "el ne der ola?" diyerek yasamak.... o "el"in cenesinin bir turlu durmamasi, herkesin diger herkesin her isine buyuuuuk bir rahatlikla mudahaleye kendinde hak gormesi, begenmedilerse aninda kinamalari. kinamakla kalmayip bire bin katarak, boynuna da can takarak kabullerde anlatmalari...
sirf eltinden gorumcenden geri kalmamak icin sacma sapan seylere para vermek.. hic bir fikri olmayan, son kitabini liseyi bitirdigi gun okumus olan anti entellektuel insanlarla gun gecirmek...
(1990a kadar, sonra durum nedir bilmiyorum) bir tek kitapci olmayan, kiz kiza ne bir sinemaya ne kafeye gidememek...
hiiiic cekilecek dert degil.