yine bir sömestr tatili dönüşü anamın hazırladığı gutudaki binbir çeşit antep yemeğiyle döndüm yurda. dışarılı bi arkadaşımla görüşecektik o da görüşmeden önce sana bi sürprizim var deyip durmuştu; meğer annesi kekle poğaça yapmış, ondan getirmiş bana da*. ben de 'cıık ille bırakmam seni' dedim olayın geri kalanı şöyle gelişti:
- : ben
* : arkadaşım

- aç mısın annem kutu hazırladı birsürü antep yemeği getirdim.
* kutu mu hazırladı!?
- yemek verdi yani. şu içliköfteden al hele iki tane. ayranı da açtıım. hıııı*

(kız daha ilk içliköfteyi yerken 2. hayati soru gelir, o an zaman durmuştur, sanki dünyada bi antepli olarak ben bir de dışarılı arkadaşım vardır.)
- lahmacun da yersin dimi? bak antep lahmacunu hepsinden güzeldir.
* daha bunu yiyodum ama neyse alabilirim.
- bak bizim kuru dolmamız da çok güzel olur. bi patlıcan bi biber al şurdan.

(arada kıza allaasen dedim ama pek anlamadı birçok şeyi anlamadığı gibi)
- biraz daha al.
* yedim valla hepsinden, hepsi de çok güzeldi, elinize sağlık. ben kalkim artık.

(kız gitmek için hazırlanır)
* aa, o ne elindeki?
- çir *. arasına da ceviz koydum. gittiğin yerde yersin.
* yok artık!!??!!

ısrar demek doğru olmaz ona bir nevi tehdittir adeta. ev sahibi öyle bi damardan girer, öyle bi acıtasyon ortamı yaratır ki o an sana sunulan şeyi yemezsen vicdan azabından ölebilirsin.. tamam belki yiyince de çatlayıp ölme ihtimalin vardır ama olsun 1.si daha kötü..ye sen ye..

yıllar önce antepte bir tanıdığımın * istanbullu bir misafirine,misafirin ben tansiyon hastasıyım çok yiyemem demesine rağmen ev sahibinin yemek yedirme ısrarları sonucunda kadın hastanelik olmuştu..kadın aman ayıp olmasın diye yiye yiye gecenin sonunda gürpedenek yığılmış olduğu yere...* o günden beri kimseye ısrar etmem zorla yemek yesin diye ...**