zamanında ermeni zenaat ustalarından kalma bir adettir. ış herkese öğretilmez sadece hakeden çalışan kendini ispatlayan öğrenir mantığı kullanılır. ayrıca rekabeti ve işin ayağa düşmesini engellemek için de yapıldığı iddia edilir.

zamanın behrinde ermeni ustanın sahip olduğu iplik boyama atölyesinde çalışan birkaç kafadar antepli aynı işi kendileri yapmaya karar verir. kullanılan tüm malzemeler ve yöntem aynı olduğu halde bir türlü iplik boya tutmaz. ermeni ustanın atölyesinden bir şeerdi ayartırlar ve ustanın son olarak ne yaptığını öğrenmesini isterler. şeert gizlice ustayı seyretmeye başlar ve son hareket olarak ustanın dua eder gibi yapıp karışıma bir parça tuz attığını farkeder. böylece iplik boyama işinin sırrı çözülür ve antep ipliği bugün türkiyeden önce avrupa birliğine girer.

(bkz: anteplinin bilime yaklaşımı)
(bkz: mennan usta)