bu hatırayı mito başganın dedesi hafız mısdava tencan merhumdan dinnemişdim.

eskiden belediyenin gasilhanesi yokdurdu ve cenazeler mahalladeki bu işin erbabları tarafından yapılırdı ve bir kazanç kapısıydı. her mahallenin ölü yıheycisınında sınırları belliydi. kimse kimdenin sınırlarını ehlal etmezdi. bi gün sınır ihtifafı olan bi sohakda cenaze olmuş. iki maallenin ölü yıheycıları, senin mıntıha benim mıntıha derken, cenazeyi yıhamışlar. işlem bitince de cenaze saaebleri ölünün soyhalarını, aha sizin hahınız deyip bizim aadamlara verinci, bu seferde cenazenin başında soyha senin hahındı benim hahımdı dööşmüye başlamışlar. cenaze saableride ulan bizi halımıza da bırakmıylar deyip, bunnarı eyi bi elden geçirmişler. ikisini birden sille depik kapının önüne goymuşlar.

bizimkiler kapının önünde üsdünün başının tozunu talazını silkelerken, erkekleede toz kondurmadan biri ötene;


-o ne lan mısdava, herifler bizi dövücüydü daaa, deyip götlerine baha baha ıskıtmış getmişler.