okulumuz ?mehmetçik? adını, kahraman ordumuzdan almıştır. 1963 yılında tek kat olarak inşa edilen okulumuz önceleri normal öğretim yapmakta iken, çevrenin kalabalık olması ve çevrede başka ilkokul bulunmaması nedeni ile ikili öğretim yapmak zorunda kalmıştır. daha sonra ihtiyaç üzerine, okulun ikinci katının inşası için harekete geçilmiş, okul koruma derneği başkanlığına seçilen kemal büdeyri?nin gayretli çalışmaları ile mali olanaklar sağlanmış, yoğun bir çalışma sonucunda 1968 yılında 2. kat derslikleri de bitirilerek eğitime geçmiştir. okulun ısıtma sistemi önceleri soba ile yapılırken, 1970 yılında okul koruma derneği tarafından kalorifer tesisatı döşettirilmiştir. zamanla öğrencilerin daha iyi koşullarda spor yapabilmeleri için okul koruma derneği tarafından 1983 yılında bugünkü spor salonu inşa edilerek hizmete girmiştir.
1997 yılında çıkarılan kanunla kesintisiz temel eğitime geçilmiş. okulumuzun adı mehmetçik ılköğretim okulu olarak değişikliğe uğramıştır. ılköğretim okulu olmasıyla birlikte yeni derslik ihtiyacı ortaya çıkmış, milli eğitim müdürlüğü tarafından 2001 yılında ek bina yaptırılarak bugünkü haliyle eğitim öğretimine devam etmektedir.
2005 yılında okulumuz çalışanlarının katkılarıyla okulun bahçesindeki ihata duvarı yükseltilerek öğrencilerimizin daha güvenli bir ortamda eğitim öğretimleri sağlanmıştır. ek bina yapıldıktan sonra okul uygulama bahçesinin öğrencilerimizin rahat bir şekilde oyun ve dinlenmelerine cevap veremediğinden dolayı a blok arka bahçenin şahinbey belediyesi tarafından tanzim edilerek kilit taşları ile döşenerek öğrencilerin kullanımına açılmıştır. öğrenci mevcutlarının artması nedeni ile okul idari yapısında değişiklik oluşmuştur. önceleri müdür ve iki müdür yardımcısından oluşan okul idaresi, şu an müdür, müdür başyardımcısı ve üç müdür yardımcısından oluşmaktadır. ayrıca okulumuzda iki okul öncesi öğretmeni, yirmi iki sınıf öğretmeni, on dokuz branş öğretmeni bir rehber öğretmen ve biri kadrolu olmak üzere dört hizmetli görev yapmaktadır.
okulumuz bugün örnek bir okul olarak uyum içinde ve başarılarına her geçen yıl ivme katarak eğitim ve öğretimine devam etmektedir.



mehmetçik de ne anılar vardır kimbilir;o simit-gazoz;arif abi unutulurmu hiç...şimdilerde yıkmışlar bizim binayı diyorlar ama ne kadar doğru bilmiyorum eğer öyle ise çok üzülürüm

mehmetcik caddesi boyunca her apartmandan birer, ikişer çıkan çocuklar çantalarını sürükleye sürükleye giderler, hangi apartmanda kim oturur, hangi apartmanın arka bahçesinde ne var, nerede musluk var, nerenin merdiveninden kayılır, nerede top oynanır, hangi bahçenin gülü güzel, hangi ağacın eriği yenir, hangi ağacın dutu güzel iyi bilinirdi. çünkü, servisle gidilmez, bütün çocuklar yaz-kış yürürdü, yürüken de keşif yapılırdı.

gazi mustafa kemal ilkokulu yapılana dek kavaklık mahallesinin tek okulu olan mehmetçik'te geçirilen 5 yılın sonunda daha yakın olmasına rağmen yüzüncü yıl orta okulu'na değil de gazi orta okulu'na gidilir, ondan sonra da yine daha yakın olmasına rağmen gaziantep lisesi'ne değil 19 mayıs lisesi'ne gidilirdi. bu zorunluluklar dışında hiç bir dezavantajı olmayan şirin bir okuldu.

19 mayıs'ta sadece bir dönem okuyup 2. dönem gaziantep lisesi'ne gitmenin yolunu bir şekilde bulduysam da 3 yıl gazi orta okulu'nun yokuşunu çıkmama neden olmuştur mehmetçik ilkokulu. o zamanlar olurdu böyle saçma şeyler: eve yürüyerek 5 dk uzaklıkta olan okula gidemeyip, yarım saat uzaktakine gitmek zorunda olmak. (o zamanlar 80'li yıllara denk geliyor.) bugün ise öğrenci servisleri ile çocuklar neredeyse bir ilçeden diğer ilçeye taşınırken günde yaklaşık 1 saat havasız servislerin içinde mideleri bulanarak yolculuk ediyorlar. üstelik bir servet harcanıyor. saçmalıklar şekil değiştirerek devam ediyor.

98 ve 99 senelerinde kaşıbeyazın* açılmasıyla birlikte maametcikden kaşıbeyaza kitlesel bir öğrenci göçü olmuştur. bu yüzden servisçiler arasında kaşıbeyaz'a gaşıgözü gopa denmiştir. çünkü mehmetçiğe bi tek kavaklıktan değil antebin her tarafından öğrenciler geliyodu*.

(bkz: antepteki öğrenci servisleri)

dönemin eğitim kalitesi bakımından önde gelen okullarındandı.* çocukluğumuzu geçirdiğimiz on bin liraya simit ve gazoz aldığımız, yanındaki meşhur adım kırtasiyesiyle, arif abisiyle, iki adım ötesindeki kavaklıkta yapılan okul piknikleriyle unutulmaz sıcak bir yuvaydı.