üniversite birinci sınıfta yurtta galıyhan bi aaşam "camal kekiç, camal kekiç" deyn anons duydum. hemen goridora çıhıp telefonun oldoo yere geddim. telefondahı oolan gonuşmasını bitirinci sening adın ney deyn sordum. cemal çekiç deyinci tamam dedim gendi gendime. hemen aşşa inip danışmada duran adama antebin neresindensin aam deyn sordum. velhasıl yurda geç galdıımda idare eden ve bi çok gonuda yardımcı olan bir hemşerimle tanıştıran sözcüktür "kekiç"
o kadar yıl şehir dışında yaşamış ve istanbul türkçesini çok iyi konuşan üstelik asla hiç bir yerde şiveden antepli olduğumu çaktirmamış olan ben, geçenlerde bir arkadaşımın evinde üç yaşındaki oğlunun oyuncak çekiçle arabaya vurduğunu görünce gayri ihtiyari kekiç dedim ve de ağzımdan çıktıktan sonra tam ne dediğimi farkettim. antebime özgü çok güzel ve özel bi kelimedir babamızdan böyle ögrenmiştik. yıllar geçse bile bilinçaltında yaşiy demek ki..
pipirim