bir yerde okuduğuma göre, fiko birgün nohut pişirirken ocakta unutur ve kazanın dibi yanar, nohutlar çok çok pişer. fiko kalkar ve bu nohutları ezer, içine bol acı,baharat katarak acılı ezme olarak satar. o gün çok tutan bu acılı ezme sürekli yapılır hale gelir (bilmiyorum gerçek mi şehir efsanesi mi?)