eskiden *
şimdiki gibi her evde en az 3 yemek takımı yokdu
hele porselen dörlekis (duralex) lüks mutfak gereçleriydi.
düğün derneklerde tabak alışverişi doğal bi olguydu
ayrıca her akşam komşular arasında
yemek paylaşımı tadımlık da olsa komşuluk hakkı gereği yapılırdı
işte bu yemek ve tabak paylaşımında
tabağın kime ait olduğunu sorunu ortaya çıkardı.
bu sorun da tabağın altındaki oje vasıtasıyla yazılan
tabak sahibinin kendine has imzasıyla belirlenirdi.(genelde isminin baş harfine benzeyen bir şekil olurdu)
ayrıca tabak tekrar dolu olarak verilirdi.
şöyle ki;
--- urhuya bacı (olgun komşu) +++ habba bacı, ??? mamed (secaat mamed)

---urhuya bacııı, urhuya bacı
++navar habba gı
---acı dün gönderdeem tabaa verin mi
++haasıydı seninkisi
---altında kırmızı ojeden h yazıy
++aha bumu
---he he o
++dur aha gönderiym, mameeed mameed
??? navar ana yav, navar yav
++acı şu tabaa habba bacına götür acı mahmilden de iki tene sucuk goy da yisinler
??? mamed köle isaura ya
++ sokranma da get bobası gılıklı
---urhuya bacı ne zahmet ettin kine

kebap şişlerinin sapınada oce çalyk..
ekmekçiye giden tepsiyede adımızın baş harfini yazakda yitip mitmesin..

bellilik goymak denilen durum.

satılların da üstüne boyneynan yazılır ya.

(bkz: #28357)

kasaba, fırına gönderilen tepsinin yanına yöresine saabisinin adının başharfi yazılır, sebebi billinmemekle birlikte genelde yazmak için mavi keçeli kalem kullanılır ve soyisimlerin yarısı '-ö' ile başlar. (örn: m.ö, e.ö, a.ö kimi...)
bir de komşunun 'böön misafir gelici, birez galabalık, acıı senin papatyalıları alsam' isteği karşısında komşununkilerle karışmasın diye tabaklara kırmızı ya da pembe oje çalma eylemi antepte sıkça görülen bir doğa olayıdır.

cenaze evlerine yollanan yemeklerde, yollayan tarafından bizzat evde yapılıp gönderilmesi durumunda tencere ve tabaklarda da sıkca görülebilen bir hadisedir..

-hösün
-navar ana
-acı olum patata tavası yapıhtım fırına elet
-hamadanı bulamadım aha borcama goydum bunda elet
- ana gız sende yemehteyizi izleye izleye bihal oldun haa..
- hös de yeri ben kenarına gırmızı hojeylede babayın baş harfini yazdım
- eyide ana sen h yazmışsın
- babanın adı hökkeş demi ne yazıcıdım yaa

benim babaannem bunu çok yapardı. altlı üstlü otururduk. gendinin gıymatlı tabakları, gaşıkları,hatta tepsilerin arhasına bileme oje çalıydı hemde pempe.

aynı paklavacıların tepsilerine düvenlerinin baş harflerini veya marhalarını gazıtmaları kimin bi olay.
esgiden oce vardı, şimdi gazıtma var.