artizli kenter sakızlarını çekiştirmek şöyle olurdu.diyelimki dört sakız var elinde.karşıdaki şöyle der iki ver iki al veya bir ver bir al veya bi üstten bi alltan derdi.sendeki sakızların içindeki artizin numaralarının toplamı karşıdakinin numaralarından böyükse sen kazanarsın güççükse sen kaybedersin.yanlız çekiştirilen sakızlar iki ve ikinin katları şeklinde olmalıdır.aklımda kaldığı kadarı ile en böyük sayı seksendört sayısı ile figen han dı.özellikle pazar günleri nakıp ve baydar sinemasının önünde oynanırdı.

kent sahızları istanbul, kenter sahızları ise antep malıydı.
kenter sahızlarını rahmetli attar mehmet sait aktolga ile mehmet can gurmuşlardı. fabrihanın yeri de garagabir'den yoharı çıkarhana bir yerdi.
vahdı zamanında kenter sahızları kent'e rakip olarak çıkmış, içindeki poturafların baskısı ise antep imkanlarına göre eyi deeldi.
babam bakkal olduğu için de yahından biliym, biz güççük uşaklar deel çeynemek, çekişmek için bile kent sahızlarını tercih ederdik.
çekişmek ayrı bir alemdi.
gençler için bir heyecandı.
eksik poturfaları düzmek, seriyi tamamlamak için ise tüm harçlıklarımızı yatırırdık.
çocuğ gafası, çoçuğluk ahlı işte.
şimdi bile olsa, gene aynisini yaparık kimime geliy.
ekmek elden, su gölden, geçim derdi, aş derdi, iş derdi yok.
varsa yoosa çiklet ve artiz poturafları.