cenaze evi, kabirlikten gelinmis. kimsenin hali hal degil.
lakin " ac yeri ayri, aci yeri ayri" . uzak yakin akrabadan birileri girisimi baslatir, genclere ayran calkalatir, bardak dizer, gelen yemek tepsilerini acar, servisleri ayarlar.
cenaze sahibinin gozu bir sey gorecek durumda degildir. o durumda lafi sayilan bir buyuk araya gider:
- yiseeze. etmen gizim, bak irahmatligin canina deger. der. zar zor iki lokma yedirilr.
allah sirali olumler versin

ayrica buyuklerimiz de su istediklerinde, ictikten sonra "olmuslerinin canina deysin" derler.

(bkz: cenaze evi muhabbetleri)

aklıma geldi: rahmetlinin sevdiği bir şey yenirken de "canına deysin" denir.
"babam rahmetlik, yeşil eriği yeen severdi, aha ben yiym onun canına deysin"

bi de bu var: canıma degsin