doğum evinin garşısında ufak ufak seyyarlar olurdu. kemer, ayna, darak vb şeyler satarlardı. bizde 12-13 yaşlarındaydık. cebimizde anca bi yarım gavurma parası ya var yada yok.
-ammi şu ayna nadeer (aynaların ardında artist resimleri olurdu)
-10 guruş.
-en son nolur ?
-alıcınmı
-heç bakiim işde
-la koda get alıcıymiş gibi bide başire edi.

bizim gola yeni girik bi arhadaşımız vardı. şıhın sohbetinde başirenin sünnet oldoonu duyuncu inneden iplee herşey uçun başire ediydi.

-ammi temotosun kilov gaça?
-2 kaat
-bi buçuk olmaz mı?
-olmaz!
-ey ver eyliyse şuran iki kilov.

-la oolum bu nası baaşire, hemen gevşiyn daa.
-yav maasat sünneti yerine getirmiş oluym.

(bkz: marda bazar)
(bkz: körlemiye)

internette bir sitede daha önce rastladığım bir yazı:
telefonda araç şu kadara olur mu demeyin, araç başında başire yapılır.