adamın eyisi gendisine laf getirmez,laf gelecek yerde gezmez,yapması gerekeni kendiliğinden yaparak ve de layıkıyle yaparak başkalarının eleştiri,ikaz ve tembihlerine maruz kalmaması gerektiğini anlatan bu deyim esasesn iş hayatımıdaki birinci düsturum olmuşdur.rahmadlı dedemin bu hanee hayad felsefem olmuşdur.bu söze eylesine bağlıyım ki yapmayı planladığım ve icraasına başladıım bir işimi bile bir başgası bana hatırlatırsa bundan yeen gıcık alıp tepki gösterirdim.çünkü ben zaten hanek yimemek için gendimi paraleyp o işi planlamış ve icraatini yarılamışım öteki sanki gendi düşünmüş kimi bi de baa aghıl verib tembeh edince işde o an benim ölümümdü saghılam.o nedenle şimdi bile mümkün mertebe yaptığım işi belleyip en eyisini yapmıya çalışıym.her şeyin acemili helbed olur ama önemli olan yeni durumu çebiceg gavreyp buna göre iş yapmagdır..eeer bi haneg bi adama 10 deafa söylenmeg zorunda galınıysa o zeman burada bi yangış var demekdir.halbuysam asil olmıyan eşşeg mahlugatıysa dayım dayım çöh dedirtir ve süregli dürtülüp yoluna devam etmesi gerekir.yoosam illeki bi saghadlıg çıgharıp zerallık verir adama..işde o nedenle bu deyim de banga göree yeen möhüm antep atasözlerinden biridir.o nedenle antep adamı gendine südaa getirmez,söz söylenecek yerde gezmez..bize ana bobamızın dayım söyledii bi tembihdir bu söz.eyle sanıym ki hayadında bi deafa duymıyan antepli yogdur be haneei.özelligle de şeerdlik edenler kesin 3-5 deafa duymuşdur..

sorumluloonu idrak eden kişi, yapması gerekenler hatırlatılmadan yapan insandır.