bence eşyalarla aramızda duygusal bağlar oluşuyor ondan atamıyoruz..misal eski ayakkabılarımı atamam, eski tişörtlerimi atamam,pantolonlar zaten atılması teklif edilemeyenler sınıfında..diğer atılmayanların da kullanıldıkları* yerler vazgeçilmez değil..
oolanın eskilerini bi yeri silerim diye saklarım sonra gider viledanın elbezini alır onu kullanırım..
annem gelir gereksizleri atar, bi kamyon çöp çıkar, ama evde hiçbirşey eksilmez..
sonuç; at şunları at, çöp ev olacak..