ural-altay ailesinin antep tarafında konuşulan türkçemsi dil türü. ağız değildir, şivedir; çünkü kendine ait bir sözlüğü, gramer yapısı vardır.

sözlüğü, öz türkçe kelimelerin arapsal bir aksanla söylenmesiyle oluşan kelimeleri ya da arapçadan doğrudan alınan kelimeleri ihtiva eder. içerdiği kelimelere anadolunun çeşitli yerlerinde rastlanabilir. çünkü türkmence kökenlidir. sert bir şive değildir, bir kaç istisna kural dışında gırtlaktan konuşulmaz. bir çok anadolu ağzı-şivesi istanbul ağzına yenik düşmüştür. fakat anteplice yıkılmamıştır, ayaktadır.

gaziantep il sınırları dolaylarında gaziantep şehir, barak- oguzeli, kilis, islahiye-hassa-osmaniye, nizip- birecik gibi farklı kollara ayrılabilir. kendisinin geldiği gruba ise antakya şivesi, maraş ağzı, urfa şivesi gibi türler eklenebilir.

esas olan anteplice şehir anteplicesidir. en özgün zamanını 1900lerin başında ortalarına kadar yaşamıştır. daha sonrasında göçlerle ve yeni nesle anteplice konuşmanın bir eksiklikmiş gibi gösterilmesi vb. nedenlerle değişime uğramıştır ve uğramaktadır hatta unutulmaktadır.

yenidunya kebabi esgili ufag kufte bisi boree var oldukca anteplice de var olacaktir...

(bkz: antepliceye benzeyen agizlar)