çekip gedeñ sevgili’ye…

pipirim kimiyim aynı…
solug galığım, hımsıygım, heder oluğum.
hayat erken tükedig beni, belimi büküg,
dorgulameym, top oluğum.

ısırıp atılıg nohut dürümü kimiyim…
pafsıygım, donug galığım.
geri galanım oldurmaya yetmey bi şeyleri
‘bir’ etmeym artı, eesik galığım.

beni goyup getdiğiñ günden belli
sade yağsız bi guraybe,
fısdıksız bi bæklava kimiyim.
datsızım, anlamsızım.
sahı söğürülüg bi balcanım.
aynalara bæhamaz oldum,
gaşık gædar galıg suratım.

sen şişin ortasındaki guyrugsan ben guşbaşı tikesiydim,
sen yoğurtlu patataysan ben haspirdim,
sen sütlüysen ben zerdeydim.
şindi sen goyup geden olugsuñ,
ben ærhada galıp bekleyenim.

o gedişiñ var ya…
hanı beni terkedişiñ…
işde ben o gün fıstığı yeşil hayallerimi gaybettim,
işde ben o gün öleneçe yalıızlığı seçdim,
işde ben o gün gendimden vazgeçdim.

gedeliñ ne zaman oldu, bæk!
unudursun deygdiñ bæa, hatırleyñ mi?
yalıız yangıldığıñ bi nokda vardı,
lormal bi adamı unudmak goley de
galbiñi tıpılatanı unudmak goley mi…

şindi isderseñ sen unud beni,
isderseñ antep garası çal,
hatta isderseñ, al depemden yere çal!
amma acı n’avar şoo piçare galbimden hayaliñi çalma.
bi tek o galıg bende almadığıñ,
onu da alma…
onu da alma…

*
*
*
*