1970 de atatürk lisesi ortaokul 2 deyiz.edebiyat öğretmeniz necmeddin kiremitçi adamı hiç incitmeden lafıyla döven son derece espirili ve hoş sohbet bir insandı.her olaya bir cevap bulup makaraya alarak bir de karşı taarruzla adamı şakkadan bozup atan yapısıyla onunla konuşmaya ya da cevap vermeye korkardık.o dönemi okuyanlar bilir.okulun etrafından ayrılmayan kadrolu semt delimiz ibo çolak kolu ve aksak ayakları ile ve de red kit gibi apzından düşmeyen birinci cıgarasıyla tam bir sembol.kızlara bakar durur.onlarda bu zavallı meczuba hoşgörü ile davranırdı.yani zararsız hatta eylenceli bir deliydi.birgün necmeddin hoca nöbetçi ibo tutturmuş öğretmenler odasına gidecek.necmedin hoca hümanist sevecen o nedenleiboyu kırmamak için usulü dairesinde izahad verip uzaklaştırmaya çalışıyor yokkk.ibo nuh der peygamber demez. sonra biraz yumuşar bir cıgara rüşvet karşılığı geri çekilmeye razı olur.sigara içmeyen necmeddin beyin bu şansı da yok.neyse imdada müstahdem hökkeş halife yetişdi.bi cıgara bulup verdi iboya.ibo yavaş yavaş çekilirken bir yandan da necmedim hocaya ileri geri konuşuyor.tam okulun dışına çıkdı.gene bişeyler söyleyince necmedin hoca yaa sabır çekip başını iki yana sallamaya başladı.o sırada bizim deli dediğimiz ibo necmeddin hocayı kendi silahı ile vurdu
-hoocaaaaaa çok sallama torbey düşürücün " demezmi ...gülelim mi kaçalımmı şaşırdık.necmeddin hoca" bi de bu şerefsize deli diyorlar benden akıllı bunun neresi deli "diye sokranarak içeri girdi..