"burası mıydı taban döşediğim yer,
nurgana mıydı?
sarıt'a yakın mıydı nurgana,
sarıt, yılanca'nın berisinde miydi,
zırambı, salmanlı, yazlıbecer, ya ulumasere o neredeydi,
neredeydi antep?

neredeydi antep, antep neresi?

meyan şerbeti içinde kalmış yaz akşamlarını
bir kahkeci toplar, avluya götürürdü;
yatsı usul usul sokulurdu aralarına,

otururlardı.

sakalına yıldızlar düşerdi bilbil hoca'nın.
havuzun çevresine yayardı
bellur baba, zemge'den kaldırdığı türküyü.
yirik muslu yemeni düşleri görürdü gözü açık;
suyun üstünde yürürdü yemeniler,
on çift kırmızı, on çift kara yemeni.
humuslu bozan'ın kendi döşünde dolanırdı sesi.
şecaat nahsen'in bir yanı fırın bir yanı curun;
doğmamış oğlana don biçerdi boyuna.
yarasaları kollardı patpat hanefi
arişin altındaki döşekte
hacı dedesinin kucağında.
koruklar arasında gelirdi uyku.
ay padişahı'nın arabasıyla.

sular suları katlardı çeşmenin yalağında,
yaylasında yüreğin, dağları katlardı dağlar,
usulca olurdu bunların hepsi,
ne deve yürürdü ne çan seslenirdi.

burası mıydı taban döşediğim yer?
hele ki kocamışım karıştırsam ne çıkar,
eşkin yürüyen kim bu saatten sonra,
gün buldum geldim işte yatsıya
ama antep, o neredeydi, neresiydi antep?

yoksa avludaki o döşek miydi?

belki gitti ola."
ülkü tamer antep neresi- avlu