yav nedersek edek gonuştomuznan yazdıımız heçbir zaman aynı olmiy işte...
yerine göre, duruma göre farklı sesler çıharabiliyk ama asıl marifet bunu galeme ve satırlara dökebilmekte.
o da yeen zor bi iş, yeen zor bin zenaat yoorum...
gonuşuğlarımız ve haneğlerimiz yeen gaypiy, sıypiy, pırtıy... nerediyse boğazımıza sığmiy..
gene de hepimiz gurallara dikkat etmemiz gerek biliym...
mesela ben gırtlak diym, öteki hırtlak, bir başkası boğaz...
şimdi biz ne edicik, nasıl edicik..
öğrendikklerimizi, atadan dededen babadan bellediklerimizi bir sitandarda bağlamamız gerek biliym, amma zor...
antepçemiz, dilimiz, lehçemiz bence beyle daha gözel.
heç deelse örğendeemiz kimin yaşıy.
yaşadmıya da bizler gonuşup çalışıyık...
ohudaklarımdan, gördüklerimden, bu sözlükteki haneklerden de görüym ki, bir sitandart ve gurallar manzumesi yeeeeeen zor...
ama işallah günün birinde sah ola...