birgün antepli bir aileye istanbuldan misafir gelir... istanbulda gelen ailenin 10 yaşındaki oğlu aliye para verilip ...gidip (bkz: bahdeniz) alması söylenir...
ali çeredeki tüm market, bakkal ne varsa gider ama bir türlü bahdenizi bulamaz... çocuk ağlayarak eve gelir ... alinin annesi ağlayan aliye olum ne oldu sana ... çocuk cevap verir...
nekadar bakkal market varsa bahdeniz var mı diye sordum ...adamlar bana maydonoz verdiler ...

mamed gendi gimi coban olan arhadaşı horuz ahmedinen arişing dibinde corluylarmış...
mamedinen ahmed çok gayim arhadaşlarmış... mameding gözü yörepte bir garatı görmüş..

mamed : la ahmed şordaaa duran guşa negader benziy yorum
ahmed : yoh ağam sen yanılıyng o daş

mamed : rafık valla diym tama guyruunu göymiyn mi ?
ahmed :daş olum benim dediim dorgu.... ( ahmet mamede ökelenir )

neyse ağam soona bu iki arhadaş birbirleriyle gavgaya tutuşurlar ...
bunlar yerde dövüşürken ....mameding dediiii gimi dorgu olur ...
ordaa guşmuş uçar... sona ise şun gonuşmalr geçer...

mamed : ala olum guşmuş uçtu benim dediiim dorgu dediiydim saa .
ahmed : ökeli bir tavırnan la ... la olum mamed uçsada daş lan der...

soona gene gavgaya tutuşurlar..... :)