aam yazdıhça ve özelliklen yazarhane bii taaf oluyk, bi taaf durumlar yaşıyk...
ne yazak, nası yazak, neler yazak deyni çocukluğumuzdan bu yana geçen günlerimizi, öğrendiklerimizi, bellediklerimizi düşünürkene eyice gendimizden geçiyk.
o sırada bi gelen oliy temsil:
-hoşgeldinğ ağo...
-efendim..?
-buyurun hoşgeldinğiz.
-nasısın ağam. hal keyif eyi gediy işallah..?
-anlamadım efendim
-şey diyorum. nasılsınız, iyimisiniz, rahatmısınız..?
gonuşuklar gediy, istanbul lehçesiynen hanekler ediliy, çaylar gayfeler içiliy. mısafir gediy, galdımız yerden nasıl devam edek deyni zihnimizi filim şeridi kimin dararhane bu sefer bi telefon çalıy... tabi sen antepçe düşüniyn o sıram. nasıl gonuştoğunun farhında bile deelsin...
-alo
-alov... buyur aam ahmet efendi.
-efendim anlıyamadım, aam kim. ben aam ahmet değilim
-şey ya ben sizi bi başkası sandımda buyrunuz efendim. sizi dinliyorum. nasıl yardımcı olabilirim
gonuşuklar bitiy, telefon gapaniy, la nedicik biz bu yazma işini derken içeriye çaycı avrat giriy
-çay kahve birşey alırmısınız efendim?
la sen ne diycin şimdik bu avrada.
bi yanda gelen, bi yanda geden, bi yanda çalan tilifonnar.
hemen cuvap vermek isteyisin şeyle, ama diyemiysin:
-acı bacım sen buradan çek get, banğa heçbişey getirme. gereği yok çayıyında, gahveyinde, zahteringinde. savış get. beni gendi halıma bırahda üçbeş satır bişey yazıym şuraya.
ve hatta;
nalet çayınada, gahvene de...

amma diyemiysin.
işte beylesil bir siniş oliy sözlüğe yazarhane...