70li senelerde, istanbul'da, babamnan arhadaşlarının aglına bi muziplik gelmiş. girmişler ezanenin birine, gayet ciddi bi şekilde:

bizimkiler: iyi günler. mahmil cücüü ilacı var mı acaba?
eczacı: pardon, anlıyamadım efenim
bizimkiler: mahmil cücüü, mahmil cücüü
eczacı: kusura bakmayın efenim, yok maalesef

sora bunlar dışarı çıkmışlar, gül gül ahılları getmiş herifin surat ifadesine...