annemin üstüne hökümet gibi arvat tanımam onu anlatmaya kelimeler yetmez..her yönden hükümettir kendileri.görünüş olarak zaten iri kıyım oldugu için önce evvela bir yürüyüşüynen heryer sarsılır..evde son söz kendinde biter babam ve ben pek cevap vermeyiz kendine.kendisine hiçbirşeyi begendiremeyiz.tabiri caizse et alırız eti begenmez ekmek alırız ekmegi begenmez.daima elin yaptıgı güzeldir daima yabancı iyidir hep birilerini örnek gösterir, artı benide begenmez arkadaşlarım akrabalar hep benden daha yetenekli akıllı ve başarılıdır sadece o haklı ve o dogrudur..daima her istedigini yaptırır bana karşı..*en büyük silahı duygu sömürüsüdür kendi istedigi bişey olmagı zaman mutlaka hasta olur ve bütün hastalıklarının sebebi benimdir..hatta bazen kendi kızı olmadıgı bile söyler fazla safmışım ona çekmemişim..ne zaman bi işe elimi atsam dur sen yapamazsın diye destek degil köstek olur ama girdigim her iştende başarıyla çıkmışımdır..ah anne keşke eleştirmek kırmak yerine hep destek olsaydın bana,beni korumak adına farklı kararlar almasaydın benim büyüdügümü kabullenseydin keşke,büyüdüm anne o küçük kızın degilim artık,bak işte herşeyi kendi başıma yapıyorum,kendimi koruyabiliyorum,kendi kararlarımı kendim verebiliyorum anne,evleniyorum anne,artık kendini hırpalama ve biraz da kendin için yaşa ne olur..sen senin gibi olmadıgımı söylesende ben senin gibi bir anne olmak istiyorum çünki sen benim hükümet gibi annemsin.***