şehirlerarası yolculuklarımdan birinde uşak devşek binikler bunlar. uşağn bidenesi ağley...anası höstürüy hösmey*..ve:

+ heyrişallah! anangurban niye ağleyn? biyerin mi ağrıy? heç beyle yapmazdı anam!

tabi yolculuk sonuna kadar ağlayan bebekle gitmek zorunda kalan bir otobüs adam ve o firmaya bidaha binene söven ben kendimizi dar attık* dışarı.