sadece arahı içilirken, ya da davıl diynenirken söylenmez.
birde isyan garşısında, nefret hissedildiğinde, bıkkınlık geçirildiğinde söylenildiği durumlar vardır.
biri çok gonuşur, gafanı şişirir, hös dersin hösmez, dur dersin durmaz.
ne söylese he dediğin halde vır vır fonuşmıya devam eder.
bu durumda isyan edip, yüüsek seslen baarırsın:

-heye ulan heye...

bu bağırış bir antepli için artık son noktadır.