bir talebe için en mutlu andır bu evlere zili. ohul o günlük de olsa bitmiş eve gidilip televizyonun garşısına geçip çizgi film izlenir ya da mahallede arhadaşlarla bir araya gelip top oynanırdı, gızlar ip atlardı, yakan top gibi oyunlar oynardı. aaşam olunca analar içeri çağırınca başı öne eğik bi şekilde eve gidilirdi. hâlen bu duyguyu yaşayan talebeler var mı bilmeym amma çocukluğumuzda beyleydi. ne güzel günlerdi o zamanlar.
(bkz: antepte 80lerde ve 90larda ilkokul ogrencisi olmak)