çıksorutlu ev arkadaşımla arabayı park yerinden çıkarıyoruz; güya muavinlik yapacak.
-rafık, sen baa muavinlik et, ben çıharıym.
-tamam rafık.
yavaş yavaş çıkmaya başlarım, tıkanırım, adettir; "sağ yap ya da sol yap" gibi bir şekilde manevramı söylemesini beklerken bu başlar;
-dönder rafık, döndeeeer!
zaten zomulamış olan trafikte singirlerim allak bullak olmusken ev arkadaşımın böyle demesiyle, arabayı orta yerde durdururum. bir yandan kahkaha atarken bir yandan da
-nere döndericim la nere döndericimmmm? * *