güççükken oynadığımızda her hort yediğinde sanki içimden bir parça kopartan şey. bir topaçla bu kadar bağ kurulmaz ki rafık. :(
+ enfiye çukurunda döndürmek gibi keyf yoktu.
+ depesine kağıt yapıştırınca yeen aceyip olurdu.
+ ben yenildikçe deerme ustası abim intikamımı alırdı da rahatlardım.
not; halen saklı durur bir deerme'm, hatırası var yanı, ondan saklıym