avrad demek, benim için önce rahmetlik anam demek.
zere, her avrad deyişimde, rahmatliyi hatırlıym.
anam ve babam yaşarlerken hiçbir allahın günü merhum babamın anama "hanım... hatun... canım... karıcığım..." dediğini duymadım, görmedim, eşitmedim...
sanırdım ki anamın essah adı adı avrat...
hatta ilkokulda bir gün örğetmenim annemin adını sorduğunda bilem "avrad" dediğimi hatırlıym. örğetmenim o zaman bağa ne gader de gülmüşdü.
avrad kelimesi bana rahmetli babamdan kalma bir ağız alışkanlığı.
aradan bunca yıl geçti, şimdi bizim evdeki hanım ağanın adıda vallaha avrad.
bizim hanıma, hem de babadan galdığı ve söylendiği şekliyle sesleniym ve "avrad" diym.
bana çok samimi ve hoş geliy.
üsdelik bizim avrad alıştı ve o da bana tıpkı anamın babama söylediği gibi "herif..." dey.
avrad benim için ana, bacı ve avrad demek.
ötesi yok.
beni gören dışarılılar da avrad dememi önce taaf garşılıylar, sona alışıylar bilym....
allah herkese avradıynan ağız dadlı geçimler vere işallah...