eskiden ekmek nerde oradasın yurt memleket ora sözüne inanırdım.gerçi gene hak veriyorum ama bu bizim için yani benim gibi düşünen her antepli için ölümden beter bir durum..şehre girerken o havayı içime çekerim o an dünya benim olur o park bahçe tüm binalar benim sanki başka yerdeki hava degil yabancı bize,gelince antebe en tanımadık insanla bile konuşmak istersin her gelen geçene merhaba demek selamlaşmak istersin, demezsin yabancı hiç olur mu memleketlindir o senin..antepten çıktın mı mis gibi fırından yeni çıkmış taze çıtır ekmegin tadına nerde varabilir insan? ya da canın sıkılca derdin tasan olunca sıcak samimi olan tonton teyze komşuna gidip iki cüt hanek edebilmek,kim ya da ne verebilir bu sıcaklıgı huzuru mutlulugu,ya da analarımızın yaptıgı sevgi kokan, lezzet kokan, emek kokan yemekler nerede buluruz nerde yeriz ki hem yesek bile aynı tadı verir mi sanki bize..antebim ayıntabım gazi şehrim ben burda dogdum burada da ölmeliyim..sen benim acı tatlı hatıram, güldügüm agladıgım, topragını avuçladıgım,topragına canımı ablamı verip gene de topragından doydugum,sen benim annemin babamın gençligi,sen benim çocuklugum...memleket sevgisi bu olsa gerek..ben seni ne çok severmişim be antep...