yıllar evel mahallemize erzurum'dan bir polis memuru taşınır...adam yeni evlidir...gel zaman git zaman antep'e alışırlar...yalnız hep merak ettikleri bir şey vardır...antep fıstığı...methini çok duymuşlar ama tatma fırsatları olmamış...fıstık mevsimi geldiğinde adamın ilk işi gidip 2 kilo taze fıstık almak olur...karı koca hayatlarında hiç fıstık görmemişler...

"la bu nası bişeymiş?" diye evirip çeviriyolar ama bişey anlayamıyolar...neyse 2 kilo fıstığı bunlar bitirmişler ama hiç beğenmemişler...bi kaç gün de mide ağrısı çekmişler...

kadın bir kaç gün sonra mahallenin kadınlarıyla bir araya gelir...köfteler yoğrulur yenilir...fıstık mevsimi olduğundan çayla birlikte fıstık ta gelir...kadın fıstığı görünce iç geçirir..."aman nasıl yiyorsunuz bunu?o kadar methettiler ama hiç bir şeye de benzemiyor" diye tepki gösterir...
"be o nası hanek kele?" diye çıkışır komşulardan birisi..."onnarı bizim ağaçlardan topladık"

ahali fıstığı yemeye koyulduğunda erzurum'lu kadın yanlış yaptığını anlar...millet fıstığı çatır çatır kırıp içini yiyor...

bu iki "dışarılı" karı koca,taze fıstığın dışındaki kabuğu soyun soyun yiyin siz...içini de çöpe atın...iki kiloluk kabuğu mideye indirdikten sonra da fıstık yemek mümkün değil tabi...kadın orada bunu dile getirince ahali yerlere yatar...o günden sonra tövbe edip,insan gibi fıstık yemeyi öğrenirler...* * * * * * * *