1985 ve sonrasında doğan nesildir. istanbul ağzı dışında bir ağız konuşmanın cehalet göstergesi sayıldığı istanbul menşeili aptalca bir sürü psikolojisinin, gerek iletişim araçları gerekse istanbul'a gidip gelenler vasıtasıyla antebe taşınması sonucu, yeni nesil heç yere istanbul ağzı konuşmaya zorlanmıştır.

antep avradı, özellikle toplantılarda-kabullerde, çocuğu anteplice konuşuyorsa, bundan utanç duyar olmuştur; öteki avratlar tarafından ayipsenmiştir. kendini zorlayarak çocuklarını istanbul ağzı'nın antep aksanı ile büyütmüştür. çocuğunun bilinçaltına, anteplice konuşmanın kabalık-kabahat olduğunu empoze etmiştir. yanı gendi gomplekslerini çocoona boyutlamıştır.

ben de bu sürü psikolojisinin kurbanlarından biriyim. aam heç unutmam, bi daafa dışardeyg. bi taman dedim dey, annem demedeene bıragmeygdı. böön haala, aile böyüglerinin herangi birinin yanında antep şivesiynen gonuşamam ben; ben beni onlara sövüy bellerim*. amma gene de yıllarca ailemden ve çevremdekilerden duyduğum anteplice konuşmalar, bilinçaltıma işlemiş olacak ki 17-18 yaşında sonra patlama noktasına geldi. durdoom yerde, ben baa* anteplice gonuşmıya başladım. maalesef, ki bu durum hala böyle**, karşımda biri olduğunda akıcı şekilde anteplice konuşamam; konuşmak için transa geçmeliyim.