*benim rahmatlık nenem 65 yaşındayken (ki ben o zamanlar ilkokula gediydim) okuma yazma gursuna gatılmaya başladı.her gün saat 5 buçukda nenemnen elele ohula gederdik.nenemin bir dene defteri vardı.bir de kitabı.o zamanlar fişler vardı.televizyonda da ohuma yazma gursları göstertiylerdi böyükler için.nenem atatürk'ü çok severiz fişini gennine göre uyarlıy atatürkümüzü çok seviyoruz deye ohuydu.ayşe ip atla: aşe ip hatla oluydu.fişlerin alayına yorum gatardı rahmatlık.bir de anneme çıhışırdı.sen öğretmensin baa neen öğretmiyn deye.harfleri biliym ama çarpamıym gızım derdi.yanı birleştiremiy.yarım yamalak galdı eyle harfler çarpılmadan.

*bir de nenem biz bir yere getmeye hazırlanınca:
-aha hemen geliym yavaş şu çorabı geyiym de acı bekleyin derdi.oysa daha biz filankes yere gedek mi?deye düşünüyken nenem gapıda bizi beklerdi.

*nenemle denize gederdik.biz denize girerdik.nenem tuman üstü zubunuynan kıyıda babama seslenirdi.beni de götür deye.babam elinden dutar ağır ağır girerlerdi.su dizine gelince yeter yeter aha şindi boğulucum çıhar beni çıhar derdi.babam da anam denizi daşırıyn sen çık yeri derdi.

*nenemin her öcce kavurduğunda elini yaktığını bilirim.o da bir beceri.