antep kadını her ne olursa olsun eninde sonunda obezite sınırına dayanır. bu bir süreçtir. tıpkı evrim gibi. bu sürecin merhaleleri vardır. birden bire obez olmaz antep kadını. sürcin asıl başlangıcı evliliktir. elli kilo iken evlenen bir antep kadını hamilelikle beraber yakın akrabalardan "yi yi iki canlısın.garnıngdahını da düşün." gibi motive edici sözlerle yedikçe yer. hamileliğin sonuna yaklaşırken yettmiş, yetmiş beş kiloya ulaşır. kendince de şöyle bir hesap yapar. on kilo doomda veririm. bi on kilovu da uşag emer. galan beş kilovu da evnen urgaşırhan veririm. ancak evdeki hesap çarşıya uymaz doğumda üç dört kilo ancak gider. yukarıda zikredilen akraba kısmı bu sefer de "yi yi südüng ossun." sözleriyle devreye girer. kilo vermeyi uman antep kadını belki bir iki kilo daha alır. bir süre sonra üç beş kilo vermeyi başarır antep kadını ancak bu döngü ikinci üçüncü hamilelikte de yaşanır. elinde değildir çoğu zaman maasiming. ama şaşılacak olan şey şudur: bu durumu pek yadırgamaz antep kadını .yeni haline kısa zamanda alışır. yani erkek veya kız kardeşininin düğününden hemen sonra kentten ayrılmak zorunda kalan antepli bir veya iki yıl sonra döndüğünde en son fidan gibi gördüğü yengesini ya da kız kardeşini heyvan kimi görebilir. ancak bu durum çoğu zaman evin gelini konumundaki antep kadınının iradesi dışında olur. çünkü antep kadını evin işlerini çekip çevirmekten kendine zaman ayıramaz.