halkı tamamı ile türk olan ve incelenebilen en eski asırlardan beri daima türkçe konuşmuş olduğu görülen gaziantep'te ve çevresinde arapça konuşan bir tek yerliye rastlanmaz konuşmak şöyle dursun, arapça öğrenmiş olanda yok denecek kadar azdır bu hal asırlarca evvel yine böyleydi halbuki yanı başımızda halkı arapça konuşan suriye vardır şimdiki hududa göre gaziantep topraklarının bittiği yerde suriye toprakları başlar (suriye toprakları içinde bugünde türkçe konuşan birçok türk köyleri bulunduğu unutulmamalıdır) fakat yirmi yedi sene evvel bu sınır da yoktu suriye osmanlı imparatorluığu içinde idi hatta o zamanki idare teşkilatına göre halep, -ki arapça konuşur- vilayet merkezi idi ve gaziantep bir kaza merkezi olarak bu vilayete bağlı bulunuyordu aralarında kilis'ten geçen 120 kilometrelik bir şose ve daha kısa başka hayvan yolları vardı ticari münasebetleri gayet genişti




coğrafi hudutlarla ayrılsalar bile komşu iki toprak halkı arasında siyasi, iktisadi, içtimai, ilmi münasebetler gibi dil alışverişi de olur bu iki bölge ise birçok bağlarla asırlarca sıkı surette bağlı kalmışlardı bu sebeple, türlü bakımlardan birbirine tesir yapmış olacaklarını herkes kolayca kabul eder ve yine bu sebepledir ki gaziantep'i görmemiş olanlar orada arapça konuşan birçok kimseler bulunduğunu yahut gaziantep ağzının arapça dil unsurlarıyla dolu olduğunu sanırlar

gullandıımız pek çok kelime arapça kökenlidir. fakat antepli onnarı anteplileşdirmişdir. dillerin birbirinden etkileşimi tarih boyunca olmuşdur, bundan sonra olmasıda kaçınılmazdır.
lebeniye: yoğurtlu
dedelerimizin gullandıı gün isimleri. ahed, isneyn, telate, erbaa, hamis, cuma, seb.
hamam,
sebil,
sahre,
hammal,
amele,
fael...