engelli çocuklara yardım diye dergi satan bir gız garşıma çıkıktı bir gün çarşıda... askeri pantolon ve askılı askeri desenli bir tişört giyikti...esmer,kısa saçlı, gurtlar vadisindeki mematinin rafığına benziydi...ondan daha esmerdi amma...tipini tarif edimki garşııza çıharsa ayıktırın yanı,düşmen...biz ünüverste örgencisiyik,yardım olsun deyin satiyk bunu dedi...bu ünüvestemi dedim he dedi...hangı bolumsun sen dedim...halkla ilişkiler deyince ayıktım....burda halkla ilişkiler bölümü yokki...ey aam tanıştıımıza memnun oldum deyik ayrıldım ordan... ellaam iki hafta soona da bu gız körlerle ilgili bi dergi satiydi yine aynı elbise,aynı takılarla...4 sayfalık yardım dergisi mi olur allasen...içinde bulanık puntolarla yazılmış yazılar falan...bunlar da modern dilenci...


amma birgün bi dilenciye yeen yüreem acıdı...hatta ona dilenci demek te içimden gelmiy bilmiym niye...bizim burda garşıyaha da hep dilenen bi ammi vardı...halk arasında yaygınlaşmış ya görünce hemen burnumuzun ucuyla bakardık...bir gün postaneye gettim para yatırmıya...bi baktım bu ammi de sırada...dedim vay uyanık parasını tümletici...baktım ki ammi bilmem nerenin askeriyesine gönderilmek üzere demir para dolu bi torba para çıkardı...meğer oolu askerdeymiş ona bahiymiş...gettikten soona memur söyleyikti...oolu asker bunun kimsesi yoh,gidip dileniy ona bahiy işte,her ay getirik para yatıriy beyle deyikti... yeen yüreem acıyıktı ama...