bir de bazen müsteriyi bozmaya calısanları da olur. espri yaptıgını sanarak. lakin benim kimi usaklıgı esnaflıkla geçmiş, bir müşteriyi gördüü kimi hırp olunca* susup galır.
geçen gün yanımdaki arkadaş basit bir cüzdan istemiştir ve ben o cüzdan için yolda gördüğüm başire etmeye çalıştığım ama işporta tezgahında harcandığını duşündüğüm bir esnafla aramda geçen diyalogdur;
(b: ben, e: esnaf)

b - şoo cüzdanın günahı ney?
e - 15 kaat *
b - çok söylüyn* hem de bez bu, galsın. pekey, sen şoo deri olana ne istiyn?
e - o da 15 kaat!
b - +%^+&... ikramı* yok mu bunun?
e - yeri yok inancın ossun.*
b - yav hele de, iftar vakti elimiz boş getmeyek. (*
e - di, ver 10 kaat ossun.
b - yok usda, diysen 5 kaat verek, yok diysen de canın sagolsun. bize basit bi şey lazım zatılam
(cüzdancı önce birez düşünür, cüzdanı yerine goyar aklında beni bozmaya çalışarak...)
e - ben düşünüym saa agşam mesac atarım!.. (yanındaki uşağa pis pis güler)
(yanımdaki arkadaşa bakarım, tebessüm ederek;)
b - sen gafaıı yorma mesaca filan. sen çaldır ben seni ararım... (yürümeye başlarım)
e - yav di gel al pekey!.. (arkamdan bakakalır)