antepli için kutsal bakliyat nohut.
yalnız antep'de yapıldığını düşündüğüm ve halen devam etmekte olan bir tür dini ritüel.

cenaze defnedildikten sonra akşam töhüd çekilir,töhüd çekilirken sayısını bilmediğim nohutların her bir tanesi için ayrı ayrı dua okunur.ertesi sabah mezarlığa gidilip mezarın üstü hafifçe kazılarak gömülür.
nohut'un toprakta çok çabuk yeşerdiği için dikildiği ve inanışa göre;
okunmuş nohutun yeşerip tane verip ve sonra kurumaya başlayınca tanelerinin kendiliğinden dökülmesine benzetilerek rahmete kavuşan meftanında günahlarının bu nohutlarla beraber dökülüleceğine inanılır.

bu işin ironik tarafı ise antep insanının diri ikende ölü ikende kutsal bakliyat nohut'u sevmesi ve vazgeçmemesidir.

(bkz: töhüd)
(bkz: antep ve din)

bir gün peygamberimiz(sav) bir kaç arkadaşı ile giderken yolda iki tane mezara rastlarlar. arkadaşlarına; bu iki mezar içinde bulunanlar azap içindedirler. bana iki tane hurma fidanı getirin; buyurur. arkadaşları iki tane fidan getirince birini bir kabrin başına birini de diğer kabrin başına diker, sonra da; bu fidanlar yaş kaldığı müddetçe bunlara azap olmayacaktır; buyurur. töhüdde kullanılan nohutların mezarın üzerine ekilme sebebi peygamber efendimizin hadisi şerifindeki bu müjdedir.